بی دل

عشق حقیقی را نمی توان در جیب های پرشده یا دست های لمس شده ی چندباره و نه حتی در خیابان های منهتن یافت. من حتی آن را در کافه های غرق در جمع های 2 نفره هم ندیدم. نمی دانم چرا طلسم چند صد ساله هنوز هم پابرجاست؟

تلقین عشق راحت ترین کاریست که می توانی با دست های خالی به ثمر بنشانی. اما چه سود که آن حس ساده و بی آلایش در پس کوچه های روستایی دور افتاده ، لابه لای دست های پیرزنی تنها جا گرفته است. من و هزاران چون من در هزارتوی منیّت خویش گم شده ایم ، حال آنکه انتهای آن هم بازی کودکانه ای بیش نیست. من به دست خود پوشالی بودن این بازی کودکانه را به تصویر می کشم و افسوس که تنها ضلع گم شده ی مثلث انسانیت ، همان گم شده ی در دستان پیره زن روزگار ماست.